🐑 Deel 2 De beheerder mag niet praten

Gisteren kregen we via-via een berichtje uit het roddelcircuit: of we ons vorige bericht over de beheerder van de kinderboerderij die niet mag praten willen weghalen. Binnen de gemeente zou onrust zijn ontstaan. De beheerder van ’t Schaapsherdertje zou het naar verluidt moeilijk hebben met de hele situatie.

Laat één ding helder zijn: wij hebben alle begrip voor hem. We hopen dat de beheerder de steun voelt van de inwoners, niet de druk van het gemeentehuis. De beheerder is een gemeenteambtenaar — en daarmee iemand die niet zomaar vrijuit kan spreken over besluiten van zijn eigen werkgever. Hij is zo tussen twee vuren komen te staan: loyaal aan de gemeente, maar ook verbonden met de plek waar zoveel inwoners om geven. Dat is geen makkelijke positie.

Wat ons zorgen baart, is dat dit niet op zichzelf staat. Dat er signalen komen dat wij ons bericht daarover beter kunnen weghalen — dat zegt iets over het klimaat waarin we met elkaar terecht zijn gekomen. Ook wijzelf zijn eerder door de gemeente benaderd met het verzoek om stukken te verwijderen. We vroegen ons toen al af: waarom probeert een overheid die openheid zegt te waarderen, kritische geluiden te dempen in plaats van het gesprek aan te gaan?

Als zelfs een beheerder van een kinderboerderij klem komt te zitten tussen plicht en geweten, en inwoners gevraagd wordt hun woorden weg te halen, dan zegt dat iets over het bestuurlijke klimaat waarin we terecht zijn gekomen. Een klimaat waarin controle soms belangrijker lijkt dan vertrouwen.

Dan mogen we ons best afvragen: leven we nog in een open democratie — of sluipt er iets binnen wat daar steeds minder op lijkt?

We leven toch niet stiekem in China of Rusland?

Reacties

Populaire posts van deze blog