De Grote Spandoekenjacht van Noordwijk

Acte 1: Het Mysterie
De ochtendzon scheen nog maar net op de ‘Geen AZC’-spandoeken, of ze waren al foetsie. Weggewaaid? Gestolen? Of door een geheim elite-commando van de gemeente ontvoerd?
Een oplettende getuige zag het gebeuren: Handhaving! In vol ornaat, alsof het ging om een terroristisch gevaarte, rukte men de doeken van hun plek – zelfs van privéterrein.

Acte 2: De Telefoonmystiek
Wij, naïef genoeg, pakten de telefoon:
– “Kunt u ons verbinden met iemand die verantwoordelijk is?”
– “Nee meneer/mevrouw, dat kan helaas niet. Wij hebben hier alleen een knop voor doorverbinden naar… voicemail.”
Na een paar keer kastje-muur besloten we: genoeg theater, we rijden zelf maar naar het gemeentehuis.

Acte 3: Het Beloofde Land
Daar stond een vriendelijke balie-assistent. Die wist gelukkig raad:
– “Ja hoor, spandoeken? Dan moet u bij onze dependance ‘Handhaving aan de Duinwetering’ zijn. Daar zit de spandoekenpolitie.”
Met de ernst van iemand die ons verwees naar Mordor, gaf ze het adres.

Acte 4: De Ontknoping
Eenmaal aangekomen bij de afdeling Handhaving bleek het allemaal… een misverstand!
De handhavers keken ons verbaasd aan:
– “Spandoeken? Niet Verboden? Huh? Stáát dat in de APV dan? Oh… wisten wij veel. Wij dachten gewoon dat het decorstukken waren van een slechte musical.”
Er werd hartelijk gelachen, we kregen de spandoeken keurig terug, en het leek even alsof we nieuwe vrienden hadden gemaakt in de frontlinie van de Noordwijkse bureaucratie.

Eindscène
En zo eindigde onze zoektocht naar de verdwenen spandoeken niet met een boete of een proces-verbaal, maar met een bak koffie en de erkenning dat zelfs handhavers niet altijd weten wat er in de APV staat.

Toch blijft er iets knagen. Want dit ging niet om een stukkie doek met letters, maar om een grondrecht. Het recht om je mening te laten zien – of dat nu op een plein, aan een hek of op een spandoek is. Vrijheid van meningsuiting betekent niet alleen dat je mag praten, maar ook dat je mag laten zien waar je voor staat.

Vandaag werden de doeken nog netjes teruggegeven. Maar stel je voor: wat als het morgen niet meer zo vrijblijvend is? Wat als de gemeente bepaalt welke meningen wel en niet in het straatbeeld mogen hangen?

Slotzin
Dan verandert een spandoek van een stuk doek met letters, in een lakmoesproef voor de democratie. En eerlijk is eerlijk: die proef heeft Noordwijk deze week maar nét gehaald.