Waarom redden we liever de wereld dan ons eigen stoepje?

Hallo Noordwijkers, waarom staan we tegenwoordig met z’n allen te trillen als bange strandkrabbetjes zodra het over ons eigen dorp gaat? Laten we de gemeente, de provincie en Den Haag lekker de touwtjes in handen houden, terwijl wij als makke schaapjes (met een hippe zonnebril, dat wel) in de duinen staan te mekkeren? Ik snap het hoor: niemand wil de “zeikerd van de buurt” zijn, de “aluhoedjes-tante” of – hou je vast – de “egoïstische visboer” die z’n eigen haringkraam belangrijker vindt dan wereldvrede. Dus houden we onze mond stevig dicht, bang dat de buurvrouw ons aankijkt alsof we net van Mars zijn geland.


Waarom? Omdat de wereld redden een eitje is: je slingert een hartje op Insta, krijgt een virtueel schouderklopje en klaar – niemand die je een nimby noemt. Maar kritisch durven zijn, je eigen stoep sneeuwvrij maken of je kids een betaalbaar huis in Noordwijk gunnen? Pfoe, dat is zweten! Geen likes, wel een boze blik van ome Jan die vindt dat je “tegen vooruitgang” bent.


Laten we weer eens zeggen wat we denken, met een lach en een biertje in de hand. Misschien een keer brullen als een zeemeeuw in plaats van piepen als een muis. Of blijven we stil, zoals een filosoof met een kater ooit mompelde: “Wie zwijgt, verandert niks, maar krijgt wel rust aan z’n kop – tot de bulldozers komen.”

Reacties

Populaire posts van deze blog