De schijn van participatie: een stem zonder gehoor

In Noordwijk wordt veel gesproken over participatie. Het college pronkt met een nieuw participatieplan: bewoners zouden “vroegtijdig, serieus en actief” betrokken worden bij plannen die hun leefomgeving raken. Zo schrijft de Participatieverordening Noordwijk (2023) het voor. De Omgevingswet zegt hetzelfde: participatie moet méér zijn dan een formaliteit. Maar de praktijk rond de plannen voor de Achterweg vertelt een ander verhaal.

Omwonenden hebben brieven gestuurd met serieuze zorgen over de geplande asielopvang. Over leefbaarheid, over veiligheid, over de impact op een wijk die al onder druk staat. Die brieven verdwijnen in een zwart gat. Geen antwoord. Geen dialoog. Alsof dat nog niet genoeg is, worden spandoeken – een legale en zichtbare vorm van meningsuiting – zonder overleg weggehaald. Het voelt als een stille waarschuwing: zwijg en accepteer.

Nu nadert de commissievergadering van 22 september 2025. Daar krijgen inwoners zogenaamd een kans om te participeren. Maar hoe geloofwaardig is dat, als we slechts twee minuten spreektijd krijgen? Twee minuten om te praten, waarna de microfoon uitgaat en de besluitvorming doorgaat richting 6 november, alsof alles al vaststaat. Dat is geen participatie. Dat is toneel. Het lijkt alsof inspraak bedoeld is om een vinkje te zetten, niet om werkelijk invloed uit te oefenen.

Wij willen meer dan een podium voor een korte monoloog. Wij willen dat de gemeente zich houdt aan haar eigen afspraken:

-Antwoorden op de ingediende brieven vóór de commissievergadering.

-Echte dialoog in plaats van twee minuten spreektijd.

-Respect voor legale vormen van bewonersprotest, zoals spandoeken.

Zonder dit blijft het participatieplan een lege huls. En wordt de Achterweg niet alleen een locatie voor opvang, maar ook een symbool van onmacht: burgers die mogen praten, maar niet gehoord worden.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Afbeelding
  💚 Noordwijkers voor elkaar In Noordwijk lossen we dingen samen op. We praten met elkaar, we helpen elkaar, en we komen op voor wat ons bindt – onze dorpen, onze natuur, onze kinderen. Daarom raakt dit plan zó veel mensen: het idee om op de plek van de kinderboerderij aan de Freesialaan een groot onderstation te bouwen. Dit hoort toch niet midden in een wijk? Een kinderboerderij hoort toch niet te wijken voor een onderstation? Een onderstation hoort op een industrieterrein of afgelegen locatie, niet in een woonwijk waar kinderen spelen en dieren leven en zo dicht bij huizen. Er zijn in Noordwijk en omgeving voldoende plekken waar dit veilig, technisch én ruimtelijk beter past – zonder dat daarvoor een geliefde kinderboerderij hoeft te verdwijnen en gezondheid van inwoners op het spel zet. Op 8 december bespreekt de gemeenteraad dit onderwerp in de commissie Ruimte. Dat is hét moment waarop we als inwoners kunnen laten zien dat we dit niet willen. Niet omdat we tegen vernieuwing z...
Read more »
Afbeelding
  🚨Hot Breaking News🚨‼️  “Kinderboerderij onder spanning – beheerder uit functie gezet na conflict over onderstation Freesialaan” De spanningen rond het omstreden plan voor een onderstation aan de Freesialaan lopen verder op. Vandaag kwam naar buiten dat de beheerder van kinderboerderij ’t Schaapsherdertje per direct op non-actief is gezet door de gemeente Noordwijk. Volgens informatie die bij ons is bevestigd door leden van het bestuur, heeft de gemeente de beheerder geschorst kort na een gesprek waarin het bestuur zich al zeer onder druk gezet en bedreigd voelde. Tijdens dat gesprek – op 31 oktober – zou namens de gemeente geëist zijn dat de kinderboerderij publieke uitingen van Stichting PlasticFantastic moest “rectificeren”, met de impliciete dreiging dat anders maatregelen zouden volgen. Het bestuur gaf aan dit als intimiderend en onacceptabel te hebben ervaren. Vandaag blijkt dat de gemeente die dreiging daadwerkelijk heeft doorgezet: de beheerder – officieel in dienst...
Read more »
Afbeelding
  💡 Waar blijven de mensen in het verhaal van het onderstation? In alle plannen, rapporten en berekeningen over het nieuwe onderstation aan de Freesialaan gaat het over spanning, kabeltracés, netverzwaring en duurzaamheid. Over één ding gaat het nooit:  de mensen die ernaast wonen. De gezinnen, de ouderen, de vrijwilligers van de kinderboerderij, de kinderen die daar spelen en opgroeien. Zij verdwijnen in de voetnoten van een technische notitie. Gezondheid is geen bijzaak Als het om stikstof gaat, emissies of de bloei van de bollenvelden, dan telt elk grammetje en elk molletje. Dan gelden er modellen, normen, vergunningen, natuurcompensatie en eindeloze MER-procedures. Als het om de  gezondheid van mensen  gaat die jarenlang naast een hoogspanningsstation moeten leven, blijft het stil. Geen woord over langdurige blootstelling aan elektromagnetische velden. Geen vergelijking met Europese normen die veel strenger zijn. Geen onderzoek naar cumulatieve effecten van fijn...
Read more »