Waar is de hofnar gebleven?

Ooit huppelde de hofnar door het paleis, met rinkelende belletjes en een brede grijns. Hij leek een clown, maar was veel meer: de enige die de koning de waarheid durfde te vertellen. Met een grap of een lied hield hij een spiegel voor. En iedereen waardeerde hem, juist om die moed.

Vandaag is de hofnar niet verdwenen. Hij zit in de cartoon die je aan het lachen maakt, in de cabaretier die prikt, in de journalist die vragen stelt, of in die ene tweet die de stilte doorbreekt. Het zijn de mensen die zeggen wat anderen niet durven.

Maar iets is anders. Zijn stem wordt nu vaak als lastig gezien. “Altijd zeuren,” zeggen ze. “Kun je niet wat positiever zijn?” De hofnar krijgt de schuld, niet de macht die hij bevraagt. En zo wordt hij stilgezet – niet door een koning, maar door ons.

Dat is gevaarlijk. Want zonder hofnar zwijgen we over wat wringt. We laten de keizer naakt paraderen en doen alsof zijn kleren prachtig zijn. De waarheid verdwijnt, en met haar de kans om echt te kijken.

We hebben de hofnar nodig. Niet omdat hij altijd gelijk heeft, maar omdat hij ons wakker schudt. Hij maakt ruimte om te twijfelen, te denken, te lachen om wat nep is. In een wereld die vaak mooier lijkt dan hij is, is dat pure noodzaak.

Laten we hem niet wegsturen. Laten we luisteren naar zijn grap, voel de prik, en denk na. Want zonder hofnar missen we de kans om echt te zien.


 #hofnar #vrijheid #polarisatie #plasticfantastic

Reacties

Populaire posts van deze blog