Asielopvang Noordwijk: De Soap Die Niemand Besteld Heeft
Het begint allemaal met een ambitieus plan, zoals dat gaat in Noordwijk. In juli 2024 gooide de gemeente een balletje op: 500 permanente woningen plus 275 asielopvangplekken aan de Achterweg, verpakt als een ‘package deal’ die je normaal alleen bij de Action verwacht – maar dan zonder de korting. Het klinkt als een nobel idee, toch? Tot je beseft dat de provincie Zuid-Holland en het Rijk nog moeten tekenen bij het kruisje, en dat gedeputeerde met een schuin oog kijkt alsof ze wil zeggen: “Leuk hoor, maar waar blijven die sociale huurwoningen van 2022?” Ondertussen zweeft de Spreidingswet – die gemeenten dwingt asielzoekers op te vangen – als een donderwolk boven het bollenveld. Het kabinet wil ‘m intrekken, maar dat is nog niet gelukt, dus Noordwijk houdt één voet op de rem en de andere op een klomp, wachtend tot Den Haag eindelijk een knoop doorhakt. Transparantie? Meer een kwestie van “wij gooien wat lijntjes uit, en jullie raden maar hoe het afloopt”.
Rewind naar april 2024, toen Noordwijk alvast een voorproefje kreeg van hoe dat asielopvang-gedoe eruitziet in de praktijk. Het COA dacht: “Laten we 25 minderjarige asielzoekers droppen in Hotel NH Leeuwenhorst, elk met een eigen begeleider – een VIP-service waar de gemiddelde Noordwijkse hotelgast alleen van kan dromen.” Het leek een generale repetitie voor het Achterweg-AZC, maar dan zonder dat iemand de gemeente het draaiboek had gegeven. Gelukkig sprong Noordwijk in actie als een strenge theaterregisseur: “Nee, COA, dit is niet hoe we het repeteren!” Met een ferm handhavingsbesluit stuurden ze het hele gezelschap – asielzoekers, begeleiders en hun koffers – weer terug naar af. Transparantie was misschien ver te zoeken, maar je moet de gemeente een applausje geven: ze lieten zien dat ze best een grens kunnen trekken, al was het maar om te voorkomen dat het Achterweg-AZC straks ook zo’n improvisatieshow wordt. De Noordwijkers keken toe en mompelden: “Oké, misschien kán de gemeente iets, als ze maar kwaad genoeg worden.” Een klein lichtpuntje in de bureaucratische mist – tot het volgende bedrijf, natuurlijk.
Fast forward naar maart 2025, en wat is de stand van zaken? Noordwijk lijkt vast te zitten in een bureaucratie-limbo waar zelfs Kafka van zou zuchten. De Achterweg-plannen liggen nog steeds op tafel, maar zonder groen licht van provincie en Rijk is het vooral veel gebakken lucht met een tulpengeurtje. In september 2024 wees de gemeenteraad een voorstel om te stoppen met de Spreidingswet-voorbereidingen af, dus ze blijven braaf in het Holland Rijnland-bootje dobberen – al peddelen ze meer achteruit dan vooruit. De oppositie moppert dat de inwoners amper een microfoon krijgen om te brullen wat zíj ervan vinden. De communicatie van de gemeente? Een website met vage beloftes en een FAQ die meer vragen oproept dan beantwoordt: “Wanneer begint de bouw?” “Dat hangt af van de besluitvorming.” “Hoeveel overlast komt er?” “Dat hangt af van de situatie.” Transparantie in Noordwijk is als een strandwandeling in de mist: je hoort de zee wel, maar waar je naartoe loopt, blijft een gok. De kans is groot dat de gemeente wacht tot het Rijk een nieuw konijn uit de hoge hoed tovert, terwijl de Noordwijkers zich afvragen of die 275 asielplekken komen met een gratis parkeerplek of alleen met extra hoofdpijn.
De moraal van dit verhaal? In Noordwijk is de asielopvang een soapserie zonder script: veel drama, weinig voortgang, en een gemeente die communiceert alsof ze een cryptogram invult met een bot potlood. Wordt vervolgd – waarschijnlijk met meer vergaderingen, minder antwoorden, en een plotwending die zelfs de meest doorgewinterde cynicus doet gniffelen. Hou je popcorn maar klaar!
Reacties
Een reactie posten