Poll time!

Echte solidariteit begint met eerlijkheid: durven we het probleem te zien?

Nederland staat voor een dilemma. Aan de ene kant is er de morele plicht om mensen in nood te helpen: vluchtelingen die vluchten voor oorlog, vervolging of armoede. Aan de andere kant kreunt onze samenleving onder lange wachtlijsten voor sociale huurwoningen, overbelaste zorg en een groeiend gevoel van ongelijkheid. De instroom van vluchtelingen en migranten legt extra druk op een systeem dat al op knappen staat.

Hoe blijf je solidair als je eigen mensen jaren wachten op een huis? Als de zorg vastloopt? Als het draagvlak in de samenleving afbrokkelt? Het is geen kwestie van onwil of vreemdelingenhaat, maar van een simpele realiteit: een samenleving heeft grenzen aan wat ze kan dragen.

De politiek blijft vaak praten in moeilijke woorden als “inclusie” en “solidariteit”, zonder het echte probleem te benoemen: wat als we gewoon niet iedereen kunnen opvangen zonder dat ons land daar onder door gaat? Een overbelast systeem helpt niemand—niet de nieuwkomers, niet de mensen die hier al wonen, en niet de samenleving als geheel.

Stelling: “Wie iedereen wil helpen zonder grenzen te stellen, helpt uiteindelijk niemand echt.”